Vind antwoord op je vraag in onze kennisbank. 600+ artikelen, geschreven door onze specialisten.

• Boterbloemluis signaleren
• Levenscyclus van boterbloemluis
• Schadebeeld

De boterbloemluis is middelgroot (1,8-3 mm, temperatuurafhankelijk), ovaalrond lichaam met lange poten, korte sifonen en lange antennen. De kleur van de boterbloemluis kan variëren van groengelig tot donkergroen.

Typerend voor deze luis zijn de donkergroene rondjes rond de sifonen. Zoals gebruikelijk voor bladluizen, komt de boterbloemluis zowel gevleugeld als ongevleugeld voor. Wanneer de dichtheid van de luizenpopulaties te groot worden, zullen er luizen geboren worden met vleugels. Dit maakt het makkelijker om naar andere planten te verplaatsen. Omdat de boterbloemluis drager kan zijn van meerdere plantvirussen, kan de verspreiding van de luis dan ook extra problematisch worden.

Boterbloemluizen vervellen richting de volwassenheidsfase gemiddeld vier keer. De vervellingshuidjes zijn wit van kleur en zijn een goede indicatie voor de aanwezigheid van de luis.

Voor het tijdig signaleren van bladluis kun je gebruik maken van vangplaten en signaalrollen.

De boterbloemluis kan zich geslachtelijk en ongeslachtelijk voortplanten. De eitjes kunnen de winter overleven en komen in het voorjaar in groten getale uit. Door de veelal constante temperatuur in de Nederlandse glastuinbouw vindt er voornamelijk ongeslachtelijke voortplanting plaats. De populatie bestaat dan alleen uit vrouwtjes. De vrouwtjes zijn levendbarend. De nimfen beginnen zich na de geboorte direct te voeden met plantensappen.  De boterbloemluis bereikt het volwassen stadium na zeven tot tien dagen en leeft gemiddeld een tot twee weken. Na elke vervelling blijft een vervellingshuidje achter in het gewas.

De boterbloemluis onttrekt voedingsstoffen aan de plant. Hierdoor wordt de groei van de plant verstoord. Tijdens het aanprikken van de bladeren en vruchten scheidt de luis een giftige stof af. Deze stof veroorzaakt gele vlekken in het blad en misvorming van de bladeren en stengels. Dit effect is zeer snel zichtbaar en al bij hele lage aantallen boterbloemluizen. De overtollige opgenomen plantensappen worden uitgescheiden in de vorm van honingdauw. Hierdoor wordt de plant en vrucht kleverig. Op deze honingdauw kan roetdauw groeien die de plant en vruchten vervuilt. Tijdens het opnemen van voedingsstoffen kunnen er virussen overgebracht worden naar de plant.  

Boterbloemluis bestrijden met behulp van verschillende natuurlijke vijanden:

• ERVIcontrol: de sluipwesp Aphidius ervi
• APHELIcontrol: de sluipwesp Aphelinus abdominalis
• APHIDOcontrol: de galmug Aphidoletes aphidimyza
• CHRYSOcontrol: larven van de gaasvlieg Chrysoperla carnea
• ADALIAcontrol: volwassen lieveheersbeestje Adalia bipunctata

Effectieve chemische gewasbeschermingsmiddelen zijn de breed werkende insecticiden zoals Batavia, Pirimor en Closer. Voor een overzicht van alle toegelaten producten tegen boterbloemluis voor jouw teelt kun je gebruik maken van de Adviesgenerator.

Niet alle middelen zijn te combineren met de natuurlijke vijanden. Kijk voor informatie over neveneffecten op de Agrobío Effecten App.

Hiernaast kan de schade van de boterbloemluis in het gewas worden verminderd of voorkomen door het nemen van extra hygiëne maatregelen of kan er insectengaas in de luchtramen worden aangebracht.

Staat je antwoord er niet bij? Vul het contactformulier in en Leonie van Rooijen neemt contact met je op. Op werkdagen zelfs binnen 24 uur. 

Hoe kun je bladaaltjes bestrijden?
Bladaaltjes kunnen niet met het blote oog worden waargenomen, ze zijn namelijk slechts 0,5 tot 1,2 millimeter lang en transparant van kleur. Soms zie je bij droogte wel grote hoeveelheden bladaaltjes zitten rondom de hoofdnerf van het blad.

Tips voor het signaleren en wegvangen van plagen
Hoe eerder een plaag gesignaleerd wordt, hoe eerder je kan starten met het bestrijden van de plaag. Voor het signaleren en wegvangen van plagen bestaan verschillende signaleringsproducten.

Wat is resistentie?
Ziektes, bacteriën en onkruiden kunnen ongevoelig worden voor gewasbeschermingsmiddelen, waardoor deze dus geen (of minder) effect meer hebben. We spreken dan van een resistentie.