Home > Kennisbank​​​​

De groene perzikluis is een middelgrote luis die tussen de 1,2 mm en 2,5 mm wordt. Ze bevinden zich in kolonies op met name de bovenste, jongste bladeren en in de bloemen. De luis komt zowel gevleugeld als ongevleugeld voor, heeft een ovale vorm en de kleur varieert van een grijstint tot donkergroen. De ongevleugelde variant is heldergroen, maar kan ook lichtgroen, grijsgroen of zelfs roze van kleur zijn.

Het achterlijf van de gevleugelde variant kenmerkt zich door een zichtbare donkere vlek. Ook is het voorlijf wat donkerder. De sifonen hebben een donker uiteinde en een normale lengte. De staart van de groene perzikluis is klein. Op het voorhoofd zijn verder duidelijke knobbels te zien. Ook lopen er een aantal dwarsbanden over het lichaam. 

De groene perzikluis beweegt zich graag voort in kolonies. Wanneer deze kolonies te groot worden, zullen er nakomelingen geboren worden met vleugels. Dit maakt het voor hen makkelijker om naar andere planten te verplaatsen.

Voor het tijdig signaleren van groene perzikluis kunnen signaleringsproducten worden ingezet. Twijfel je aan het type bladluis? Lees dan ons artikel over bladluisbestrijding.

Groene perzikluis kan zich geslachtelijk en ongeslachtelijk voortplanten. Tijdens haar leven brengt een vrouwtje tussen de 50 en 60 nakomelingen voort. Bij ongeslachtelijke voortplanting beginnen de nimfen zich na geboorte direct te voeden met plantensappen. Tijdens de ontwikkelingsfase, die ongeveer 10 tot 12 dagen duurt, doorstaat de groene perzikluis vier groeistadia, waarbij bij iedere overgang een wit vervellingshuidje achter blijft in het gewas. Wanneer de luis zich geslachtelijk voortplant door eitjes te leggen, kunnen de eitjes overwinteren om vervolgens in het voorjaar uit te komen.

Schade door groene perzikluis uit zich vooral in aangetaste bladeren. Bij het zuigen aan de bladeren, brengt de groene perzikluis tegelijkertijd toxinen in de plant. Dit veroorzaakt een allergische reactie van de plant, waardoor de plant hangende bladeren krijgt die beginnen te verkleuren. In ernstige gevallen kunnen er zelfs hele bladeren afsterven. 

Ook kan de luis allerlei soorten virussen overdragen. Afhankelijk van het virus en het gewas kan dit leiden tot onder andere ernstig bladkrullen, vervormingen, bladverkleining en necrose.

Tot slot scheidt de groene perzikluis honingdauw af op de plant. Honingdauw bevat veel suikers, waardoor dit een goede voedingsbodem vormt voor schimmels, waaronder roetdauw. Roetdauw bevuilt de plant en verhindert hiermee het fotosyntheseproces. Doordat de plant niet in staat is om dit proces uit kunnen voeren, zal de plant beperkt worden in zijn groei en vruchtvorming.

Groene perzikluis bestrijden kan via een biologische en chemische manier. Opties voor natuurlijke vijanden zijn: de sluipwesp, lieveheersbeestjes, galmug en gaasvlieg. Effectieve chemische gewasbeschermingsmiddelen zijn de breed werkende insecticiden zoals Batavia, Verimark en Closer. Voor een overzicht van alle toegelaten producten tegen groene perzikluis voor jouw teelt kun je gebruik maken van de Adviesgenerator.

Om de schade van de groene perzikluis in het gewas te verminderen of te voorkomen, wordt verder aangeraden om extra hygiënemaatregelen te nemen. Ook kun je ervoor kiezen om insectengaas in de luchtramen aan te brengen.

Staat je antwoord er niet bij? Vul het contactformulier in en Leonie van Rooijen neemt contact met je op. Op werkdagen zelfs binnen 24 uur.